Od dwóch lat chodziłam i pytałam sibie sama, jak to możliwe, że Kalabria z taką ogromną historią i dziedzictwem pozostałym po przodkach nie posiada jeszcze żadnej pozycji na liście Unesco aż tu masz ci babo…
Rękopis grecki „Ewangelie z Rossano” (z włoskiego „Codice Purpureo di Rossano” a z łacińskiego Codex Purpureus Rossanensis) pisane uncjałą zostały wpisane na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Rękopis pochodzący z VI wieku (550 rok ne) jest jednym z najstarszych rękopisów Nowego Testamentu, który zawiera 14 pięknych miniatur ilustrujących najważniejsze momenty życia Chrystusa, a niektóre z nich są jednymi z pierwszych i najbardziej wartościowych przedstawień postaci Piłata. Łacińska nazwa Purpureus, przypisana jest do rękopisu ze względu na fakt, że 188 arkuszy pergaminu (31 × 26 cm), z których się składa, są czerwonawe. Podejrzewa się, że oryginalna wersja zawierała wszystkie 4 ewangelie składające się z około 400 stron. Te spekulacje wysnuwa się z listu Eusebia i z pierwszej miniatury, na której widnieją czterej ewangeliści. Niestety do dziś zachowały się tylko dwie ewangelie: Mateusza i Marka i wspomniany list Eusebia.
Codex, pomimo że jest tak antyczny, to został odkryty dopiero w 1879 roku, w murach zakrystii Katedry Maria Santissima Achiropita w Rossano przez Adolfa von Harnacka, teologa i historyka religii. Obecnie Codex znajduje się w Rzymie, gdzie przeprowadzono prace konserwatorskie. Był również wystawiony w Quirinale i podziwiany przez samego papieża Franciszka. Wraz z początkiem roku 2016 planowany jest jego powrót do Rossano.
To jest kolejny powód, by w końcu odwiedzić Rossano znajdujące się po stronie jońskiej. Bo przyznam się, że wybieram się tam, jak sroka za morze ale wiem, że tam dotrę. Wcześniej czy później obiecuję sobie i Wam, że dotrę.
