Murale, dosyć często, oprócz artystycznej formy wyrażonej przez autora pełnią również rolę atrakcji turystycznej. Tworzenie ich odbywa się poprzez wieloraki sposób. Niekiedy organizowane są specjalnie na tę okazję festiwale tak, jak odbyło się to na przykład w Diamante a innym razem robi się je niemalże spontanicznie.
Amantea również doczekała się swoich murali
choć przyznam się, że nie do końca zrozumiałam intencję i cel administracji, która to wydarzenie organizowała. Obserwując murale odnoszę wrażenie, że każdy z nich, w większym lub mniejszym znaczeniu, przedstawia jakąś scenę kulturowo – społeczną z życia miasteczka. Są rybacy i rolnicy. Typowe sceny religijne odzwierciedlające wydarzenia w miasteczku. Jest też mural zadedykowany mężczyznom znajdujcym się w barze i plotkujące kobiety w oknie. Szczerze powiedziawszy nie wiem, czy przedstawione postacie mają odzwierciedlenie w mieszkańcach Amantei. Ale murales Wenezuelańskiej artystki Sary Fratini na pewno. Skąd taka opinia? Po dość słynnym oburzeniu się mieszkańców i ich dyskusji, która rozprzestrzeniła się w mig nawet na łamy lokalnej gazety. Dowodem potwierdzającym niezadowolenie jest również próba zniszczenia dopiero co powstałej pracy. Niestety powodów owego oburzenia nie znam. Może kiedyś zdecyduję się na dochodzenie.
Akcja tworzenia murali trwała kilka miesięcy. Każdy lokalny artysta dostał farby i skrawek muru do wyrażenia swojego potencjału artystycznego, do wyrażenia swojego przesłania, a mieszkańcy mogli bacznie obserwować prace i wyrażać swój zachwyt bądź sprzeciw. Ty również możesz zerknąć na niektóre prace i wyrazić swoją opinię. Na pewno zauważysz specyficzny i bardzo odmienny typ murali, które są charakterystyczne dla południowych miasteczek. Ich prostota w pokazaniu momentów z życia mieszkańców podkreśla w ten sposób tożsamość społeczności.
EDIT: mural w wykonaniu Sary Fratini
